Vandaag te lezen in “Wat bezielt” is het verhaal van Luuk, vrijwilliger bij het Ronald McDonald Huis. Hij vertelt ons over zijn werk en noemt diverse verhalen die zijn werk enorm divers en sociaal maken.
Wat bezielt… vertelt het bijzondere verhaal van maatschappelijk betrokken jongeren.
Ben of ken jij iemand die in deze rubriek past? Neem dan contact met ons op.
Stel dat je ver buiten Groningen woont en dat je kind in het Beatrix Kinderziekenhuis Groningen ligt. Natuurlijk kun je heen en weer reizen voor je kind. Toch kan dit een hele opgave zijn. Voor ouders (en broers & zussen), is er dan het Ronald McDonald. Dit is een Huis waar de ouders van het kind kunnen overnachten zodat ze in de buurt van het ziekenhuis zijn. Zo lang als het kind in het ziekenhuis ligt, zo lang mogen de ouders in het Ronald McDonald huis verblijven.
“Wanneer broertjes of zusjes van een kind dat in het ziekenhuis ligt langere tijd in het Ronald McDonald Huis verblijven, denken ze soms dat het hun huis is.”
Het Ronald McDonald Huis is geen hotel. In principe doen gasten alles voor zichzelf. Ze hebben hun eigen kamer, doen zelf hun boodschappen, koken zelf eten en maken ook hun eigen kamers schoon. Een reden hiervoor is dat deze dagelijkse beslommeringen enige houvast en structuur bieden in een periode van ernstige zorgen. In het ziekenhuis draait natuurlijk alles om het kind. Ondanks alle zorg om het kind gaat het dagelijkse leven, waaronder bijvoorbeeld werk, ook door. In het Ronald McDonald Huis hebben ouders een plek voor zichzelf; hier kan het dagelijkse leven doorgaan zonder dat er de nadruk gelegd wordt op het ziekenhuis en zaken daaromheen. Soms raken broertjes en zusjes van een opgenomen kind zo vertrouwd met het Ronald McDonald Huis dat het voelt alsof het hun eigen huis is.
Op een klein managementteam na wordt het Ronald McDonald Huis helemaal gerund door zo’n 70 vrijwilligers. Luuk, 27 jaar oud is één van deze vrijwilligers. Naast zijn universitaire studie draait hij dag- en nachtdiensten in het Huis.
“Elke dag ziet er inderdaad – heel cliché – anders uit.”
Voordat ik, Paul Vink, schrijver van dit Kroon Magazine artikel, Luuk een aantal inhoudelijke vragen over zijn vrijwilligerswerk zou vragen, gaf hij mij een rondleiding door het Ronald McDonald Huis. Toen we door een gang liepen, met aan weerszijden kamers van gasten, werd het duidelijk dat iemand z’n deur niet meer open kon maken. Gelukkig was er een vrijwilliger die dit kon oplossen. “Dit soort dingen gebeuren soms”, liet Luuk weten. Als vrijwilliger zijn er een aantal basistaken die je voor je rekening neemt. Afhankelijk of je in de ochtend of avond werkt kun je denken aan taken zoals: het openen of sluiten van het Huis, gasten in- of uitchecken, mensen rondleiden en vooral schoonmaken. Ook al zijn er een aantal basis werkzaamheden, ziet elke dag er toch weer anders uit.
Als je vrijwilliger bent bij het Ronald McDonald Huis is het niet je primaire taak om met de gasten te praten. Met ziekenhuispraat krijgen de ouders genoeg te maken, dus ouders willen soms ook gewoon rust hebben. Wanneer zij behoefte hebben om te praten dan weten ze je wel te vinden. Het kan dan uiteraard gewoon gaan over koetjes en kalfjes. “Natuurlijk wordt er soms ook gewoon gelachen”, laat Luuk weten.
Daarnaast is er ook altijd ruimte voor verdriet. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat er ’s avonds een ouder emotioneel is omdat er slecht nieuws is over de gezondheid van het kind. In zo’n situatie hebben vrijwilligers natuurlijk ook een luisterend oor.
“… ouders kunnen enorm trots zijn…”
Hoe langer ik als interviewer met Luuk spreek, des te meer merk ik een emotionele betrokkenheid die Luuk bij zijn werk ervaart. “Ouders zijn enorm trots op hun kind, ook als het komt te overlijden”, vertelt Luuk. Zo’n situatie is natuurlijk heel erg verdrietig. Soms kunnen omstanders van een gezin, dat zo’n verlies meemaakt, alleen nog maar een negatieve kant zien van betreffende gebeurtenis. Het zijn juist de ouders die enorm veel kracht en trots kunnen uitstralen. Ouders kunnen er enorm trots op zijn dat hun kind zo hard z’n best heeft gedaan en zo hard heeft gestreden om te overleven.
In het Ronald McDonald Huis ervaar ik een groot contrast. Enerzijds merk ik totaal geen verbondenheid met het ziekenhuis en anderzijds, wanneer je weet waar je in het Huis moet zijn, kan het ziekenhuis ook heel dichtbij zijn. Zo kwamen we tijdens de rondleiding die Luuk mij door het Huis gaf bij een raam. Van hieruit kun je het ziekenhuis zien. Bij het raam hingen verrekijkers. Ik vroeg Luuk naar de reden hiervan. “Zodat ouders en kinderen naar elkaar kunnen zwaaien”, antwoordde Luuk. Soms spreken ouders met hun kinderen af om op een bepaalde tijd voor het raam te gaan staan, bijvoorbeeld ’s avonds, zodat ze dan naar elkaar kunnen zwaaien. Dan hoeven de ouders alleen maar door de verrekijker te kijken en kunnen dan hun kind in het Beatrix Kinderziekenhuis zien staan.
Zoals eerder genoemd voelt het Ronald McDonald Huis als een combinatie tussen een hotel en een normaal woningencomplex. Wanneer je naar buiten kijkt zie je de huizen van een normale woonbuurt, zie je een grote vijver met eenden en ganzen, zie je auto’s, fietsers en nog meer huizen. Van buitenaf zou je niet zeggen dat het Ronald McDonald Huis een ‘andere’ plek is dan een normaal wooncomplex.
“Soms lijkt de wereld heel klein”
“Soms kan de wereld heel klein lijken”, zei Luuk. Luuk gaf hier twee voorbeelden van. Enerzijds kent hij zo veel mensen via het Ronald McDonald Huis dat hij in de stad vrijwel altijd iemand van het Huis tegen komt.
Anderzijds komen tv en realiteit soms heel dicht bij elkaar. Stel er gebeurt iets ergs in Nederland; denk hierbij bijvoorbeeld aan een ongeluk of ander erg incident. Dan kan het voorkomen dat er onder de slachtoffers kinderen zijn. Het kan dus maar zo zijn dat je overdag op TV iets hoort over een ongeluk of incident waarbij kinderen betrokken zijn geweest en dat je even later met de ouders van het slachtoffer spreekt in het Ronald McDonald Huis.
Als vrijwilliger bij het Ronald McDonald Huis heb je volgens het boekje redelijk overzichtelijke taken; schoonmaken, mensen ontvangen, in- en uitchecken regelen, enzovoorts. Toch is de setting van het Ronald McDonald Huis zo gevarieerd en uiteenlopend dat het werk als vrijwilliger zeer afwisselend kan zijn.
Wil jij meer weten over het Ronald McDonald Huis of ben je benieuwd naar verhalen van vrijwilligers, dan kun je kijken op https://www.kinderfonds.nl/huis-groningen/ of kun je telefonisch contact opnemen met telefoonnummer 050-5933395 of kun je een e-mail sturen naar e-mailadres groningen@ronaldmcdonaldhuis.nl