Het is normaal voor jongeren om op zoek te gaan naar gelijkgestemden. Hier doe ik, kuddedier dat ik ben, ook netjes aan mee. We gaan om met jongeren die zoveel mogelijk dezelfde interesses hebben, dezelfde politieke overtuigen en dezelfde achtergronden. Logisch toch? Het is veilig om te doen, er is vrijwel geen kans op een conflict en ze zijn het met je eens. Het klinkt ideaal maar die andere jongeren, waar jij liever niet mee omgaat, zijn er ook gewoon nog en ook zij zoeken hun gelijkgestemden op. Dit resulteert in groepjes mensen die elkaar niet (willen) begrijpen en achter elkaars rug om praten. Dit noemen wij de ‘samenleving’.
Vanaf de oppervlakte lijkt dit allemaal goed te gaan en tot op zekere hoogte is dit ook zo, iedereen heeft namelijk de behoefte om bevestiging te krijgen van iemand waar je het meest mee overeenkomt. Begrijp mij niet verkeerd, je kan zoveel leren van gelijkgestemden. Zo ga ik vaktechnische kennis niet bespreken met iemand die er geen verstand van heeft en als een gelijkgestemde connectie vindt dat ik iets goed doe, waarom zou ik dan naar iemand anders gaan om te horen dat ik er niks van bak. Het is menselijk om je te gedragen naar het stukje samenleving, het hokje, waar je van nature in wordt geplaatst; ik weet niet beter dus ik vorm mij maar naar mijn voorbeeld. Van gelijkgestemden leer je niks nieuws. Je komt niet buiten je comfortzone omdat je teveel op elkaar lijkt en daardoor niet kritisch kan kijken.
Bij Jimmy’s wordt er aan jou als persoon gevraagd of je iets wilt doen en het is jouw eigen verantwoordelijkheid om hier iets mee te doen, maar het is zoveel anders dan in de klas waar je als groep een opdracht krijgt en als groep tegen de docent moet zijn en als je het daar niet mee eens bent dat je erbuiten valt. Iedereen bij Jimmy’s is zich er van bewust een individu in een groep te zijn en elke individu mag ergens iets van vinden. Waarom? Omdat er gevraagd wordt wat jij wilt en niet jij en de rest van de tafel. Laat maar van je horen, wat wil jij en als je niks wil wat doe je hier dan? Wees maar niet bang, je wordt dan niet weggestuurd, maar er wordt samen gekeken naar wat jij wel wil en kan. Dingen doen alleen maar omdat het moet? En dan over 5 jaar doodongelukkig zijn omdat je gewoon maar met de stroom bent meegegaan. Door deze bewegingsruimte en de diversiteit aan mensen, leer je op een goede manier voor jezelf en elkaar opkomen. Je hoeft je niet met elkaar te vergelijken want iedereen heeft zo zijn eigen kwaliteiten.
Zoals ik het verwoord klinkt het als een perfecte samenleving, maar het is verre van dat. Er komen regelmatig conflicten voor bij Jimmy’s. Laat een tijdje twee tegenpolen samenwerken en het escaleert vanzelf. De spanningen lopen op, men negeert elkaar en er wordt achter elkaars rug om gepraat. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld een scholengemeenschap, waar mensen boos worden, contact en confrontatie vermijden en non-stop roddelen, hebben wij het er hierover met anderen en uiteindelijk met elkaar. Wie gaat zoeken naar een perfecte samenleving zal nooit gelukkig worden. Hard? Nee, realistisch. Maar zolang je alleen maar met ‘je eigen mensen’ omgaat en niet anders durft te zijn wordt niemand er beter van. Het is toch veel leuker om open te staan voor andere jongeren, talen, culturen, overtuigingen, kwaliteiten en dergelijke?
Wordt het niet eens tijd om af te vragen wat jou uit jouw hokje drijft?