Gisteren heb ik, samen met Teo en Patty, afscheid genomen van Jimmy’s. Onze stageperiodes zitten erop.
Een aantal maanden geleden had ik niet gedacht dat ik afscheid zou moeten nemen, dit omdat ik er niet meer in geloofde dat ik nog een passende stageplek kon krijgen. Ik was gestopt bij mijn eerste stageplek en zag het niet meer goed komen.
Ik was al een keer bij Jimmy’s geweest voor een stageplek, deze had ik destijds afgewezen. Ik was aangenomen op een, op papier, prachtige plek voor iemand die mediareactie studeert. Hier sta ik nog steeds achter, maar een prachtige plek is zo veel meer dan alleen de juiste werkzaamheden.
Een aantal weken nadat ik gestopt was met mijn stage, ben ik begonnen bij Jimmy’s. Ondanks dat ik nog geen contract had en mijn stage toekomst onzeker was, mocht ik gewoon komen. Ik kreeg alle tijd om te wennen, bij te komen en langzaam op te bouwen.
Het duurde wel even voordat ik de beroemde “niks moet, alles mag” uitspraak van Elroy begon te beloven. Ik was bang dat ik niet gewenst was omdat ik later begon en niet te juiste studie deed. Als iemand vandaag de dag dit mij zou vertellen, zou ik er alles aan doen om diegene te helpen om dat gevoel los te laten. Dit hebben mijn collega’s namelijk ook bij mij gedaan. 😉
Merendeel van de taken die ik heb uitgevoerd passen niet bij mijn studie. Hier was ik in het begin best wel onzeker over. Ik kan/mag toch geen mensen helpen want daar studeer ik niet voor? Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat juist door dit brede takenpallet ik verder ben gekomen in mijn opleiding. Ik heb workshops op scholen gegeven, jongeren met problemen geholpen en spelletjes gespeeld met pedagogiek studenten. Geen van allen helemaal passend bij mijn opleiding, maar allemaal even waardevol!
Ik heb de afgelopen tijd vooral veel de ruimte gevoeld. De ruimte om mijzelf te ontwikkelen, de verantwoordelijkheid om zelf mijn dagen in te plannen en vooral om nieuwsgierig te blijven. Je wordt, samen met je collega’s, in het diepe gegooid. “Regel het maar, jullie zijn de jongeren”. Hierdoor creëer je een soort minimaatschappij. Je bent met z’n allen verantwoordelijk. En welke positie neem jij aan? Ik denk dat dit stukje door veel mensen onderschat wordt, maar hier heb ik zoveel van geleerd!
Ik voel mij geaccepteerd bij Jimmy’s. Wat ik ook doe, denk of zeg. Er is altijd wel iemand die met je wilt praten, of het nou over iets belangrijks gaat of niet. Zeg nou zelf, bij welk bedrijf krijg je een evenement met buiten de deur opdracht, quiz, cadeautjes, diner en een speech? Ik heb gehuild van het lachen, buikpijn van de stress gehad, heb de kriebels gekregen door miscommunicatie, heb vrienden gemaakt en kon vaak tevreden de deur sluiten.
Maar echt sluiten doe ik niet. Teo, Patty en ik hebben ons afscheid gehad, maar de deur blijft gewoon wagenwijd open!
Bedankt voor deze toffe tijd!