Hoi allemaal,
Mijn naam is Anniek Damstra, ik ben 21 jaar oud en loop sinds september 2018 stage bij Jimmy’s Groningen. Ik studeer Sociaal Maatschappelijke Dienstverlening (MBO Niveau 4, BOL). Schrijven is iets wat ik heel leuk vind om te doen en daarom zal ik hier af en toe een geschreven verhaal of column plaatsen. Mijn naam: ‘Stories van een spast’ is ontstaan omdat ik een lichamelijke handicap heb. Hier komen ook spasmes bij kijken en ik ben gek op zelfspot! :p
Deze keer: ‘Dilemma´s van de digitale wereld’. Op 26 september 2019 was ik via mijn stage betrokken bij het ‘Voorkennisfestival’ in Groningen. Het was de jongereneditie van het grootste kennisfestival van Noord Nederland. Dit festival stond volledig in het teken van de huidige maatschappij. Door interactieve chillsessies en lezingen, stonden jongeren als het ware middenin de maatschappij. Vooral thema’s als sociale media, eenzaamheid, depressie en burn-out stonden centraal. Voor dit artikel heb ik belangrijke dingen die ik bij het festival te weten ben gekomen bij elkaar gegooid en mijn hersenkronkels en gedachtespinsels de vrije loop laten gaan.
Veel leesplezier en reacties zijn altijd welkom!
Groetjes, Anniek
Dilemma´s van de digitale wereld:
Het lijkt soms wel alsof digitale ontwikkelingen ons sociale leven overnemen, alsof een smartphone een mens kan vervangen. Heel vaak valt het me op, dat mensen naast elkaar staan en allemaal op hun telefoons kijken. Het is alsof de mensen om hen heen niet meer bestaan.
Tegelijkertijd groeit de eenzaamheid in Nederland uit tot een steeds groter wordend probleem. Ruim 4 op de 10 Nederlanders voelt zich eenzaam en ook jongeren behoren tot deze groep. Niet alleen het gevoel van eenzaamheid neemt toe, ook steeds meer mensen (waaronder ook jongeren) krijgen te maken met burn-out en depressie. Dit gaat om een kwart van de studenten. Smartphones blijken dus geen vervanger voor menselijk contact te zijn en toch blijven we ze massaal gebruiken en spreken we daardoor steeds minder mensen in het echt. Ook ikzelf betrap me op het steeds meer gebruiken van sociale media als tijdverdrijf. ´Waarom?’, vraag ik me af. ‘Waarom is eenzaamheid een steeds groter wordend probleem en blijven we denken dat al onze contacten te vinden zijn in die telefoon?’. Het is alsof we onszelf voor de gek houden, door bijvoorbeeld onszelf voor te houden dat we ons helemaal niet eenzaam voelen en hier ook helemaal geen reden voor hebben. ‘We hebben toch 500 vrienden?’ Dat dit op Facebook is, tellen we voor het gemak maar even niet mee.
Door lessen van mijn opleiding en events van mijn stage bij Jimmy’s Groningen over eenzaamheid en sociale media, heb ik de laatste tijd veel nagedacht over dit onderwerp. Tijdens het schrijven van dit artikel, komen er scenario’s in me op, die te bizar voor woorden zijn. Stel je nou voor: 2 mensen staan in een bushokje op hun bus te wachten en ondertussen op een datingapp te swipen, op zoek naar die ene leuke date. Misschien is de persoon die naast hem of haar staat wel die perfecte date, maar is hij of zij op dat moment ook op een app aan het kijken. Als ze met elkaar zouden praten, zou het misschien op iets heel leuks kunnen uitlopen, maar helaas: het gevoel van FOMO (Fear Of Missing Out), overheerst op dat moment.
Ik schrijf dit artikel niet om mensen te veroordelen en ontken ook niet, dat ik zelf even hard mee ren in deze huidige knotsgekke, digitale, snelle maatschappij en momenten heb waarop ik me eenzaam voel. Ik denk alleen wel dat het goed is, als we ons met zijn allen beseffen waar we mee bezig zijn en waar dat overheersende gevoel van eenzaamheid soms vandaan komt. Millennials hebben toegang tot zoveel informatie, dat het niet meer genoeg is. Ik denk dat het daarom goed is, als we zouden teruggaan naar onszelf. ‘Wat heb IK nodig?’, ‘Wat wil IK?’
Durf te vragen!
Durf jezelf te zijn!
Durf anders te zijn!
Lees al mijn blogs op: https://jimmys050.nl/?s=Anniek+Damstra